5 JAAR!

5 JAAR

Het is raak! Ik besta alweer 5 jaar!

Oftewel, Lieke Raakt (voorheen Lieke weet raad), bestaat 5 jaar. Maar ergens voelt het alsof ikzelf 5 jaar besta. Want pas 5 jaar geleden ben ik mezelf gaan accepteren in de meest complete zin.

Er zijn momenten (geweest) van schaarste en overvloed. Van succes en falen. Van creativiteit en blokkades en van intens geluk en immens verdriet. Er zijn momenten (geweest) van overmoedigheid en bescheidenheid. Van angst en van moed. Van me klein voelen en groots durven zijn en van oordelen en onvoorwaardelijke liefde.
Ik heb geleerd dat ik alles ben. Perfect en ook weer niet. Of niet perfect en daardoor wel. Ik denk dat dat de grootste bevrijding was. Dat ik mezelf lief kan hebben op ieder moment.

De momenten dat ik mezelf moeilijk lief heb, is wanneer ik bewust ben van onechtheid. Dat ik iets zeg of doe wat ik niet voel. Maar zelfs dan, kan ik het mezelf uiteindelijk toch wel weer vergeven dat de moed er nog niet is om dit conflict met mezelf of de buitenwereld aan te gaan.

Omdat ik mezelf in compleetheid durf te zien en toch wel heel erg bloot geef, kan ik een ander ook in zijn of haar compleetheid omarmen. En dat is een groot cadeau voor mij en de ander, want hieruit ontstaan échte verbindingen.

Mijn coaching heeft daarom ook hele andere vormen aangenomen. Ik durf mijn klanten niet eens klanten te noemen. Ze voelen verwant en onze levens raken verwant. Iets waar ik eerder bang voor was omdat dit niet ‘hoort’ en ik mijn eigen ruimte waardeer en nodig heb. Maar deze verwantschappen ontstaan niet vanuit afhankelijkheid. Het ontstaat uit de verwezenlijking van autonomie. We worden niet samen groen maar blijven onze eigen kleur houden en soms vermengen we deze tijdens een sessie, een etentje, een activiteit of een reisje. Onze kleuren worden iedere keer rijker maar blijven nog steeds verschillend. En zo vervolgen we weer ieder onze eigen weg tot de volgende afspraak.

Als ik terugkijk op de afgelopen 5 jaar ben ik iets dat nog groter is dan trots. Ik ben dankbaar! Dankbaar dat ik hele dagen mag invullen met de zelfactualisatie van mijzelf en (daarmee) anderen. (Want uiteindelijk zijn we toch weer één) En dankbaar dat ik het lef heb om dit op een manier te doen die onaangepast is aan de ‘norm’. En als laatste, dankbaar voor de enorme bevrijdende levensenergie die dit teweegbrengt bij mij en mijn….. klanten dan toch maar, totdat ik daar een betere naam voor bedacht heb.