Gedichten van Lieke
Na een diepgaand coachgesprek of intense zelf-ervaring schrijf ik graag van me af. Zo onstaan er gedichten die steun en woorden kunnen bieden. Bij deze een kleine collectie:

Een zee van tranen
Dit gedicht ontstond na een sessie met een klant. Een geslaagde poging om haar gevoelens te verwoorden:
Ik ben onzeker, kwijt wie ik was.
Ik ben zonder vorm.
Maar het mag er zijn.
Er is even geen norm.
Mijn leven is zwaar.
Te veel om te behappen.
Waarom overkomt mij dit?
Ach, ik hoef het niet te snappen.
Mijn boosheid is heftig.
Mijn onzekerheid is groot.
Mijn angst is overweldigend.
Ik geef het allemaal bloot.
Ik kan niemand redden.
En niemand mij.
Dus geef ik mij gewonnen.
En accepteer het gekeerde tij.
Waar gaat het me brengen?
Ik weet het niet.
Ik voel ook geen vertrouwen.
Alleen maar verdriet.
Mijn tranen vormen een zee.
Ik dobber erin rond.
Honderden reddingsboeien om me heen.
Waar ik eerder mijn steun bij vond.
Maar nu laat ik ze liggen.
Ik wil en kan er niet meer bij.
Ik laat het nu gebeuren.
En het enige wat ik nodig heb, lieve ik, is de onvoorwaardelijke liefde van mij.

Open up to me
You might get hurt
When you open up to me
Because I dont't know
What my future feelings will be
Will it last forever
Will it be a fling
The only thing i'm sure of
Is this one thing
If you protect yourselve from future harm
And you push me away
Than we will never experience
The intense love we could feel today
And I recognise it
This protection from pain
It's the sickniss of the world
Which should not maintain
It's not something that will cure
It's something you should willing to face
And if you are to afraid
Then I will rest my case
Because I know
The thing that I need
Is this strong energy
That is willing to bleed
That is prepared to fly with me
And able to let go
That dares to share the love this deep
Untill it will glow
And yes, it might end
But that isn't wrong
Because the time we have
And the memories
Will let me shine, al along

Toverbal
Ik ben een toverbal met 100 kleuren. Geel is mijn onzekerheid. Groen mijn lef. Rood is de passie en blauw het besef. Paars zijn mijn oordelen, die er wel zijn maar ik liever niet heb en oranje de liefde die stroomt van vloed naar eb.
Goud is mijn waarde, die er was toen ik niet langer mijn best deed en zilver de innerlijke rust die ik daarvoor terug kreeg. De kleur grijs staat voor mijn belemmerende overtuigingen die mij beletten voor meer en zwart voor dat hele diepe intense zeer.
Er is geen kleur dat niet past, dat er niet mag zijn of negatief verrast. Het zijn juist alle kleuren bij elkaar die mij compleet maken. Die voor mij spreken en het laten smaken.
Jij bent ook zo'n rijke bal. Ik zou graag van jou proeven. Het zoete, het zoute, het bittere en het foute. De twijfel, het niet-weten, jouw krachten en alles wat men jou verweette. De spijt, het verlangen, de passie en het bange. Alles bij elkaar is niets teveel. Het vormt jou tot wie jij bent; een uniek geheel.
En als we allen dit er laten zijn. Ons niet groter maken en vooral ook niet klein. Dan komen we tot het besef dat we niet verschillen. Dat hoewel wij op een andere manier onze kleuren aan het proeven zijn, precies hetzelfde willen.

Jouw eigen wind waaien
Jij schikt je naar de wereld
want de wereld is groter dan jou
maar de wereld is niet geschikt
wanneer jij deze zo laten zou
Jij bent geen bezoeker
maar een onderdeel van het bestaan
dus wat jij te zeggen hebt
gaat de wereld verstaan
Is het angst
is het hoop
jij bepaalt het leven
jij bepaalt het verloop
Wees daarom bewust
welke wind jij waait
want wat jij toevoegt
is waar de wereld om draait

Jij bent mij
Wie denk jij wel niet dat je bent
Door zo te denken over mij
Jij doet net alsof je mij kent
Maar daar waar ik ben, daar kun jij niet bij
Jij bent nog daar
In schaamte, in schuld
In angst en gevaar
En met haat vervult
Zo ben ik het zout
Op al jouw wonden
Wat ik goed doe is fout
In jouw ogen een zonde
Maar jij bent mij
Dat deel dat het licht nog niet heeft gezien
En zo veroordeel jij
Jouzelf misschien?